laatste week Kameroen!
Blijf op de hoogte en volg Dircoline
04 Augustus 2014 | Kameroen, Buéa
Laatste week in Kameroen....
Tijd gaat veel te snel!!!!
Dit is nu de 2e week dat ik op de afdeling meeloop.
De dag begint met de overdracht van de nacht, hierna lopen we met de nachtdienst, de arts en al de verpleegkundige de ronde, alle patiënten worden nagekeken.
Een van de patiënten Cecillia (meisje van 16) was afgelopen woensdag geopereerd. Toen ze vanuit de theater (operatiezaal) terug werd gebracht naar de afdeling kreeg ik de taak om ieder half uur de vitale controles te checken bij haar. Vervolgens moest ik in de gaten houden wanneer ze weer bij bewustzijn kwam, en dit doorgeven aan de arts.
De dagen hierop ben ik veel bij haar langs geweest, om te controleren hoe het ging en natuurlijk voor een gezellig praatje. Vandaag was haar laatste dag op de afdeling, ze mocht weer naar huis. De familie kwam haar op halen, maar op dat moment was ik net bezig met de wondronde samen met een collega. Dus bleef ze net zo lang wachten tot ik afscheid van haar had genomen, erg lieff!!
........................................................................................
Vrijdag liep ik mee met het hoofd van de afdeling, de patiënt die we gingen helpen was een vrouw met ontzettende heftige/diepe decubitus wonden in bil/stuit/onderrug. Het hoofd vertelde dat dit de oorzaak was van langdurig ziektebed, waarbij de vrouw continu in 1 houding heeft gelegen, en dat er vervolgens een infectie is opgetreden.
De wond behandeling was erg bijzonder om mee te maken, er wordt hier geen verdoving gegeven, terwijl de vrouw het regelmatig uit kermde van de pijn! Wel hoor je de verpleegkundige continu: Ashjia zeggen (dit is soortgelijk aan sorry, dat je meeleeft met iemand) Maar verder wordt verwacht dat je de pijn neemt voor wat het is. Na dat de wonden verzorgd waren, werden deze gevuld met suiker! (geen poeder, maar serieuze grove riet-suiker!!)
mij werd verteld dat dit was om de infectie van binnenuit tegen te gaan....
Hierna werd de vrouw weer verbonden. En terug gedragen naar de taxi die stond te wachten om de vrouw weer terug naar huis te brengen.
De dag later hoorde ik dat deze vrouw alsnog is overleden aan de infectie...
.........................................................................................
Ik zie en leer ook op deze afdeling een hoop! Geniet onwijs van alle dingen die ik mee mag maken...
.........................................................................................
Owjaa. ben ook ten huwelijk gevraagd door mijn collega ;-)
Maar dan niet als zijn enige vrouw, zou hem moeten delen met 8 anderen!! haha beetje vreemd! Heb geprobeerd uit te leggen dat ik vind dat 1 man bij 1 vrouw hoort, maaar dat gaat er hier soms moeilijk in..
Maar hierdoor ontstaan wel grappige en bijzondere discussies.!
Tijd gaat veel te snel!!!!
Dit is nu de 2e week dat ik op de afdeling meeloop.
De dag begint met de overdracht van de nacht, hierna lopen we met de nachtdienst, de arts en al de verpleegkundige de ronde, alle patiënten worden nagekeken.
Een van de patiënten Cecillia (meisje van 16) was afgelopen woensdag geopereerd. Toen ze vanuit de theater (operatiezaal) terug werd gebracht naar de afdeling kreeg ik de taak om ieder half uur de vitale controles te checken bij haar. Vervolgens moest ik in de gaten houden wanneer ze weer bij bewustzijn kwam, en dit doorgeven aan de arts.
De dagen hierop ben ik veel bij haar langs geweest, om te controleren hoe het ging en natuurlijk voor een gezellig praatje. Vandaag was haar laatste dag op de afdeling, ze mocht weer naar huis. De familie kwam haar op halen, maar op dat moment was ik net bezig met de wondronde samen met een collega. Dus bleef ze net zo lang wachten tot ik afscheid van haar had genomen, erg lieff!!
........................................................................................
Vrijdag liep ik mee met het hoofd van de afdeling, de patiënt die we gingen helpen was een vrouw met ontzettende heftige/diepe decubitus wonden in bil/stuit/onderrug. Het hoofd vertelde dat dit de oorzaak was van langdurig ziektebed, waarbij de vrouw continu in 1 houding heeft gelegen, en dat er vervolgens een infectie is opgetreden.
De wond behandeling was erg bijzonder om mee te maken, er wordt hier geen verdoving gegeven, terwijl de vrouw het regelmatig uit kermde van de pijn! Wel hoor je de verpleegkundige continu: Ashjia zeggen (dit is soortgelijk aan sorry, dat je meeleeft met iemand) Maar verder wordt verwacht dat je de pijn neemt voor wat het is. Na dat de wonden verzorgd waren, werden deze gevuld met suiker! (geen poeder, maar serieuze grove riet-suiker!!)
mij werd verteld dat dit was om de infectie van binnenuit tegen te gaan....
Hierna werd de vrouw weer verbonden. En terug gedragen naar de taxi die stond te wachten om de vrouw weer terug naar huis te brengen.
De dag later hoorde ik dat deze vrouw alsnog is overleden aan de infectie...
.........................................................................................
Ik zie en leer ook op deze afdeling een hoop! Geniet onwijs van alle dingen die ik mee mag maken...
.........................................................................................
Owjaa. ben ook ten huwelijk gevraagd door mijn collega ;-)
Maar dan niet als zijn enige vrouw, zou hem moeten delen met 8 anderen!! haha beetje vreemd! Heb geprobeerd uit te leggen dat ik vind dat 1 man bij 1 vrouw hoort, maaar dat gaat er hier soms moeilijk in..
Maar hierdoor ontstaan wel grappige en bijzondere discussies.!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
